Archiwum autora: anna

Tokarki

Tokarki to urządzenia stosowane do obróbki materiałów metalowych. Ich pracę określa się mianem toczenia. Urządzenia takie do obróbki metalu wykorzystywane są w pracy w narzędziowniach, fabrykach, zakładach przemysłowych i mogą być stosowane do pracy w zakładach zajmujących się drobną wytwórczością.

Tokarki to są najczęściej wykorzystywane w przemyśle metalowym obrabiarki. Zapotrzebowanie na rynku na tokarki do metali wciąż wzrasta. Zakłady, które je produkują ciągle modernizują je, wobec tego praca na takich maszynach robi się o wiele prostsza.

W Polsce i za granicą sporym zainteresowaniem klientów cieszą się tokarki polskich producentów, jak na przykład TUM, TUD, TUJ oraz TUR.

Tokarka uniwersalna TUX 63B

Tokarka uniwersalna TUX 63B

Uznanie zyskały też takie zagraniczne marki, jak na przykład: 3MM C13M, CU, czy 16K20, prezentujące oczekiwaną przez klientów jakość.

Na rynku obrabiarek jest wiele rodzajów tokarek konwencjonalnych, jednak najczęściej stosowane są tokarki uniwersalne.To urządzenia, które mają szeroki zakres zastosowania przy toczeniu zgrubnym oraz dokładnym. Obrabiają materiały metalowe, żeliwne i stalowe.

Tokarki składają się z: silnika napędowego, wrzeciennika, przekładni wrzeciennika, skrzynki posuwu, suportu, a także konika.

Tokarki do metali to obrabiarki, zajmujące się toczeniem głównie materiałów, które mają kształt brył obrotowych, takich jak wałki, stożki oraz kule. Obrabiarki takie obrabiają materiały najczęściej specjalnym nożem tokarskim, lub też wiertłem. Do znaczących wartości tokarek należą: średnica i długość toczenia oraz szybkość skrawania.

W celu rozszerzenia działalności niektórych urządzeń, producenci oferują bogaty asortyment ich wyposażenia, przyrządów uniwersalnych, które pasują do wielu modeli tych obrabiarek, czy też przyrządów specjalnych. Dodatkowe przyrządy polepszają pracę, dopuszczają tworzenie na tych maszynach skomplikowanych zadań z zakresu obróbki metalu, jakich nie można zrobić bez wykorzystania takich specjalnych narzędzi. Dlatego też posiadanie tego rodzaju specjalistycznych narzędzi związane jest niewątpliwie z olbrzymimi profitami. Tokarki posiadające takie specjalistyczne narzędzia mogą wykonywać zadania, które realizują szczególnie inne maszyny do obróbki metali, np. wiercenie lub przecinanie. 

Wiertarki

Wiertarki do obróbki przedmiotów metalowych to najpowszechniejsze urządzenia stosowane do wykonywania otworów. Ich pracę określa się mianem wiercenia.

Maszyny te wiercą wiertłem krętym, wykonującym obrotowy i posuwowy ruch prostoliniowy, a dwa ostrza wiertła skrawają znajdujący się w nieruchomej pozycji metalowy przedmiot.
Urządzenia tego typu powinny mieć sztywną konstrukcję, która będzie odpowiedzialna za dokładność pracy tych maszyn i będzie tylko miała nieznaczne odkształcenia podczas procesu wiercenia.
Dużej wielkości i średnicy wiertła wykorzystywane do pracy wiertarki są bardziej wytrzymałe. Charakteryzuje je możliwość przeniesienia dużego momentu obrotowego skrawania oraz dużej siły wzdłużnej.

Wiertarka promieniowa CSEPEL RF 50 / 1250

Wiertarka promieniowa CSEPEL RF 50 / 1250

Wiertarki można podzielić na urządzenia przystosowane do wiercenia otworów o niewielkich średnicach – które posiadają napęd pasowy lub bezstopniowy cierny – oraz szybkobieżne maszyny tego rodzaju, wyróżniające się największą prędkością obrotową wrzeciona, pozwalającą na wiercenie otworów w dużych stopach o małej średnicy, lub też w brązie.

Wiertarki przystosowane do wywiercania małych otworów w stali w sposób ekonomiczny wiercą otwory.

Nowoczesne wiertarki o stopniowanym napędzie pasowym, przeznaczone do obróbki dużych otworów, posiadają prędkości obrotowe wrzeciona, które tworzą znormalizowany ciąg geometryczny.

Wiertarki wspornikowedużych gabarytów mogą wiercić otwory w stali, żeliwie, twardych stalach węglowych, stalach stopowych, szkle lub masach plastycznych, wykorzystując przy tym małe kąty natarcia. Umożliwiają one też wiercenie otworów w lekkich stopach, przy użyciu dużej prędkości skrawania i przy małym posuwie.

Wiertarki do metali wyposażone w płytki z węglików spiekanych, w przeciwieństwie do wiertarek z wiertłami ze stali szybkotnącej mogą przy wierceniu uzyskiwać pełną moc. Stosowane są również do wiercenia otworów narzędziami z węglików spiekanych w węglowych i stopowych stalach twardych. Wiertła takie mogą osiągać w czasie wiercenia o dwa razy większe prędkości obrotowe, niż podczas wiercenia z takim samym posuwem wiertłami z szybkotnącej stali.

Podczas wiercenia tymi urządzeniami stosuje się często napęd kół zębatych o skośnych zębach, które lepiej przenoszą większe moce, niż koła o zębach prostych.

Maszyny te mają również stały zakres mocy, a przy mniejszych prędkościach – stały moment obrotowy oraz zmienną moc.

Wiertarki do wiercenia otworów o dużych średnicach, dzięki uzyskiwaniu dużej mocy skrawania, sprawdzają się również przy wierceniu narzędziami z ostrzami z węglików spiekanych. Nieco wolniej przebiega na nich jednak uzyskiwanie szybkości skrawania, bo ograniczają one średnicę małych wierconych otworów i mają małe prędkości obrotowe wrzeciona.

Szlifierki obwiedniowe

Praca szlifierki obwiedniowej polega na odtaczaniu. Podczas odtaczania ściernice maszyny mogą być różnie ustawiane. Szlifierki obwiedniowe wykonują często w czasie pracy posuwisto-zwrotne ruchy stołu, do których dochodzi dzięki taśmom, które przymocowane są do rolki oraz stojaka. Niekiedy wykonywane są ruchy posuwisto-zwrotne stołu wzdłuż osi obrabianego koła.

Szlifierki obwiedniowe podczas pracy wykonują też ruchy obrotowe koła. Dochodzi do nich podczas obróbki zębów śrubowych. Koło wkręca się wówczas między ściernice, które usytuowane są ukośnie w stosunku do osi koła. Dzięki ukośnemu ustawieniu stojaka otrzymuje się skośne ustawienie ściernic. W przypadku, gdy nadany zostanie stojakowi ruch poprzeczny, uzyskuje się ruch wśrubowujący.

Szlifierka obwiedniowa do kół zębatych MC3

Szlifierka obwiedniowa do kół zębatych MC3

Szlifierki obwiedniowe budowane są jako maszyny o układzie poziomy i pionowym. Na takich poziomych maszynach zamocowuje się mniejsze koła, a na pionowych – większe koła.

Szlifierki obwiedniowe otrzymują ruchy poprzeczne od silnika. Podczas szlifowania zębów śrubowych stojak maszyny i belka z suportami przekręcają się.

Aby zapewnić utrzymanie dokładnej grubości zębów, takiej samej na całym szlifowanym kole używa się podczas pracy szlifierek obwiedniowych urządzenia do samonastawiania ściernic. Urządzenie to pozwala na bardzo dokładne szlifowanie zębów, dzięki możliwości samoczynnego nastawiania ściernic, gdy zaczynają się zużywać. Szlifierki obwiedniowe ostrzą ściernice za pomocą diamentu znajdującego się w oprawie ramienia, wychylanego dokoła prostopadłej do niego osi. Podczas ostrzenia wybieg dla diamentu stanowi wgłębienie, które znajduje się w tarczy ściernej szlifierki obwiedniowej.

Podczas szlifowania zębów kół stosuje się modyfikację zarysu – korekcję zarysu boku zębów. Zabieg ten ma na celu uzyskanie cichobieżnej pracy szlifierki obwiedniowej.

Niekiedy w czasie pracy kół dochodzi do obciążeń, które powodują uginanie się kół. To sprawia, że dochodzi do przyspieszeń lub opóźnień napędzanych mas.

Szlifierki obwiedniowe mogą być wyposażone w urządzenia korekcyjne do modyfikacji zarysu zęba. Ich praca polega na tym, że wrzeciono dosuwane jest do ściernic, kiedy u wierzchołka tarcze stykają się z zębem. Krzywka zostaje napędzana dzięki napędowi stołu. Działa ona dzięki układowi dźwigni i wpływa na wrzeciona ściernicy, przesuwając je ku szlifowanemu zębowi.

Praca urządzenia korekcyjnego szlifierki obwiedniowej, stosowanego do nadania beczkowatego kształtu zębom, związana jest z przesuwaniem wrzeciona – wraz z tarczami ściernymi – do siebie, w końcowym punkcie przesuwu stołu.

Wyposażenie frezarek

Wyposażenie frezarek, czyli specjalne przyrządy frezerskie, używane są w celu powiększenia zakresu działalności frezarek, zwiększenia ich uniwersalności. Po założeniu ich na frezarki uzyskuje się różne położenia osi wrzeciona i różne rodzaje ruchów ustawczych i posuwowych, które nie są osiągalne na maszynie tego typu, nie posiadającej takiego oprzyrządowania.

Przyrządy frezerskie

Przyrządy frezerskie

Frezarki posiadające skrętne głowice wrzecionowe, inaczej nazywane zwykłymi, pozwalają na zastosowanie poziomych maszyn tego typu w pracach, które wymagają zastosowania frezarek pionowych.

Wyposażenie frezarek

Wyposażenie frezarek

Dwuskrętne głowice wrzecionowe, inaczej nazywane uniwersalnymi, pozwalają na wykorzystanie wyposażonych nimi frezarek, do wykonywania bardziej skomplikowanych zabiegów frezarskich, np. do frezowania krzywek tarczowych, przy użyciu podzielnicy uniwersalnej. Polega to na tym, że osie wrzeciona skręcają w dwóch wzajemnie prostopadłych płaszczyznach. Osie freza można ustawić wtedy pod dowolnym kątem powierzchni stołu.

Skrętne głowice dłutujące stosowane są w niewielkich warsztatach, w których nie opłaca się zakupywanie dłutownic, ze względu na niewielką ilość wykonywanych prac dłutujące.

Do czołowej ściany frezarki poziomej przykręca się głowicę. Za pomocą mechanizmu korbowego (napędowego) suwak frezarki zostaje napędzany przez jej wrzeciono.

W sytuacji, gdy dłutowaniu podlega kilka rowków (według podziałki kątowej), na stole obrotowym, wyposażonym w przyrząd podziałowy zamocowuje się przedmiot.

Belka z własnym napędem i skrętną głowicą to przyrząd, który może być wykorzystywany zarówno w pracy frezarki poziomej, jak i frezarki poziomej ze skrętnym stołem (może stanowić jej integralną część). Jego wykorzystanie pozwala na realizację zadań wykonywanych na frezarkach pionowych ze skrętną głowicę wrzecionową. Można wtedy wykorzystać jednocześnie dwa wrzeciona: wrzeciono główne frezarki i wrzeciona w skrętnej głowicy na belce z własnym napędem.

Stoły obrotowe to przyrządy, które służą głównie do frezowania wycinków powierzchni walcowych, do frezowania przedmiotu z kilku stron kolejno, do obróbki prostych odcinków powierzchni, lub ustawionych do siebie pod kątem.

Występują dwa rodzaje stołów obrotowych: stoły z napędem mechanicznym ruchu obrotowego (można je zastosować do wszystkich w/w prac) oraz stoły z napędem ręcznym (głównie do frezowania powierzchni położonych do siebie pod kątem).

Stoły obrotowe stanowią najczęściej oprzyrządowanie frezarek pionowych.

Oprzyrządowanie frezarek

Oprzyrządowanie frezarek

Następnym rodzajem przyrządów frezerskich są podzielnice. Podzielnica zwykła umożliwia podział bezpośredni, przy kącie obrotu wrzeciona podzielnicy równym kątowi obrotu korbki.

Do załadowania uchwytów samosterujących maszyny stosuje się wrzeciono z podzielnicy z gwintową końcówką, a do wkładania kła gniazdo ze stożkiem Morse’a. Konikiem podpiera się drugi koniec przedmiotu mocowanego w kłach (konik wraz z podzielnicą stanowi komplet wyposażenia).

Na wyposażenie frezarek mogą też składać się podzielnice uniwersalne – umożliwiają one dużą liczbę różnych podziałów i posuwów skojarzeniowych do frezowania linii śrubowych i spiral. Ich oś wrzeciona może być ustawiona pod dowolnym kątem do powierzchni stołu. Dlatego też można na nich dokonać podziału na np. powierzchniach stożkowych. Frezarki są bardzo często wyposażone w te przyrządy, które często znajdują zastosowanie przy obróbce narzędzi wieloostrzowych, kół zębatych, krzywek, czy sprzęgieł kłowych i pozwalają na rozszerzenie działalności obróbczej takiej obrabiarki.

Frezarki kopiarki

Frezarki kopiarki to obrabiarki, dla których podstawą pracy freza jest wzornik. Obrabiany przedmiot ma przyjąć kształty przedmiotu wzorcowego.

Tego rodzaju frezarki wykorzystuje się do frezowania materiałów o nieregularnych kształtach, np.: krzywek, form do odlewów ciśnieniowych, matryc do obróbki plastycznej, śrub okrętowych, łopatek turbin, części do prac grawerskich, czy krzywoliniowych części samolotów.

We frezarkach kopiarkach wypadkową ruchu freza oraz obrabianego przedmiotu jest ruch kopiowy. Składa się on z dwóch ruchów posuwowych: wiodącego posuwu i prostopadłego do niego posuwu kopiującego.

Frezarka kopiarka posiada układ sygnalizujący kształt obrabianej powierzchni (należy do niego element wodzący, np. palec lub rolka wodząca) i wzornik, a także układ roboczy (należy do niego frez i obrabiany przedmiot).

W pracy frezarek kopiowych można wyróżnić (w zależności od sposobu powiązania elementu wodzącego z frezem) dwa rodzaje kopiowania, kopiowanie bezczujnikowe (mechaniczne) i kopiowanie czujnikowe (hydrauliczne, elektrohydrauliczne lub elektryczne).

Maszyny tego typu posiadają często wyposażenie uzupełniające, dlatego można w nich, w miarę potrzeb zamontować dodatkowe urządzenia kopiujące. 

Frezarki łożowe

Frezarki łożowe występują jako wzdłużne bezstojakowe i stojakowe. Frezarki łożowe wzdłużne można podzielić na frezaki bezstojakowe, frezarki jednostojakowe lub dwustojakowe, posiadające dwa wrzecienniki, dzięki którym można frezować w tym samym czasie przedmioty z dwóch stron.

We frezarkach łożowych wzdłużynych stół przesuwa się bezpośrednio po łożu i ma tylko przesuw wzdłużny.

Na frezarkach poziomych można uzyskać przesuw poprzeczny przez wysuw pinoli (tulei wrzecionowej), a we frezarkach pionowych przez przesuw poprzeczny wrzeciennika.

Frezarki wzdłużne mają węższe i lżejsze łoże niż frezarki łożowe ze stołem krzyżowym. Sztywność podparcia obrabianego przedmiotu jest w nich większa, dzięki wyeliminowaniu sań poprzecznych stołu.

Frezarki łożowe wzdłużne lekkie, przeznaczone są do produkcji masowej. Jako maszyny produkcyjne nadają się do skrawania małych naddatków na obróbkę, na drobnych odkuwkach, wypraskach i odlewach ciśnieniowych. Maszyny te mają stoły o dużej powierzchni roboczej.

Frezarki łożowe produkowane ze stołami o małej powierzchni roboczej, służą do obróbki pojedynczych, drobnych przedmiotów.

Frezarki łożowe bezstojakowe to lekkie, uniwersalne obrabiarki z automatycznymi cyklami. Mają pionowo i poprzecznie przesuwny wrzeciennik. 

Frezarka łożowa wzdłużna bezstojakowa posiada: łoże, prowadnice wzdłużne dla stołu, prowadnice poprzeczne dla sań wrzeciennika i sanie, zawierające prowadnice poprzeczne i prowadnice pionowe, w których przesuwa się wrzeciennik. Sanie mają konstrukcję krzyżową, która jest usztywniona. Wrzeciennik trzymany jest w nich pionowymi prowadnicami, do roboczej wysokości powierzchni stołu frezarki. Dzięki takiemu położeniu wrzeciennik, zginany na krótkim ramieniu jest dostatecznie sztywny, nawet w górnym położeniu (też przy małej szerokości, w kierunku do tyłu frezarki). Masa wrzeciennika (pionowo przesuwna) zazwyczaj jest mała.

Frezarki łożowe wzdłużne cięższe, to maszyny produkcyjne przeznaczone do produkcji wielkoseryjnej. Cechują się one większą sztywnością. Stosowane są przy frezowaniu dużych naddatków na odlewach skrzynkowych, dużych odkuwkach, blokach materiału i materiałach walcowanych.

Obrabiarki te są sztywne i mają wysoki stopień zautomatyzowania. Oprócz pracy w cyklu, frezarki te mogą być indywidualnie sterowane każdym ruchem i mogą pracować w cyklu z ingerencją ręczną.

Frezarki bramowe

Frezarki bramowe znane są także pod nazwą: frezarki łożowe wzdłużne bramowe. Ich robocza szerokość stołu jest większa niż 630 mm. Maszyny te mają dwa stojaki, połączone poprzeczną górną belką, które tworzą bramę. Wraz z łożem stanowi ona bardzo sztywny, zamknięty układ ramowy.

Obrabiarki te mogą posiadać od jednego do czterech wrzecienników. Charakteryzują się dużą sztywnością układu bramowego, dlatego możliwe jest frezowanie nimi trzech lub czterech powierzchni obrabianego materiału.

Frezarki bramowe mają w każdym wrzecienniku mechanizmy napędu wrzeciona, a także mechanizm przesuwu pionowego (po prowadnicach stojaka) każdego z wrzecienników poziomych, mechanizm przesuwu poprzecznego (po prowadnicach belki poprzecznej), w każdym z wrzecienników pionowych, mechanizm podnoszenia belki (przez jej pionowy przesuw), wzdłuż prowadnic stojaków oraz korekcyjny mechanizm, który zapewnia równomierny przesuw belki (bez jej ukosowania się).

Wszystkie w/w mechanizmy, oprócz korekcyjnego, mają napęd do własnego silnika elektrycznego. Do przesuwu stołu frezarki służy osobny mechanizm.

Wiele frezarek bramowych ma także mechanizm zaciskania poprzecznej belki na prowadnicach stojaków, który jest napędzany osobnym silniczkiem elektrycznym albo podłączony jest do układu hydraulicznego frezarki.

Frezarki bramowe mają najczęściej wrzeciennik, który jest wykonany z wysuwną tuleją wrzecionową. Niektóre z tych maszyn posiadają jednak wrzecienniki bez wysuwanej tulei wrzecionowej. Mają one pionowy przesuw całego wrzeciennika, w stosunku do sań poprzecznie przesuwnych na prowadnicach belki.

Wrzecienniki niektórych frezarek bramowych są skrętne w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku przesuwu stołu o kąt 45 stopni.

Frezarki bramowe posiadają elektroniczne urządzenie pomiarowe do zdalnego odczytu pozycji stołu, wrzeciennika oraz belki poprzecznej.

Frezarki nakiełczarki

Frezarki nakiełczarki są to obrabiarki, które sprawdzają się we frezowaniu czołowych powierzchni wałków frezarskimi głowicami, a także do wiercenia na nich nakiełków, które umożliwią dalszą obróbkę wałków na tokarkach kłowych.

Maszyny te mają dwustronny układ, dzięki któremu mogą frezować jednocześnie czołowe powierzchnie na obydwu końcach wałka oraz współosiowe (inaczej zwane centrycznymi), jednoczesne wiercenie obydwu nakiełków.

Frezarki te mają usytuowane na długim łożu dwa wrzecienniki. Każdy z nich ma dwa wrzeciona, które umieszczone są w płaszczyźnie poziomej. Jedno jest wiertarskie, a drugie frezarskie. Silnik napędzający obydwa wrzeciona w każdym wrzecienniku ma moc 55 kw.

Obrabiarki te mają wrzeciona frezarskie, które są napędzane dzięki przekładni pasowej i przekładni ślimakowej. Obydwa wrzecienniki mają bezstopniowo regulowany hydrauliczny posuw po prowadnicach łoża.

Frezarki nakiełczarki z ręcznym zakładaniem obrabianych wałków wykorzystuje się w produkcji małoseryjnej. Przy produkcji wielkoseryjnej i masowej używa się automaty z samoczynnym podawaniem obrabianych wałków na obrabiarkę – z samoczynnym ich odbieraniem i odprowadzaniem.

Obecnie frezarki nakiełczarki są rzadko stosowanymi obrabiarkami. 

Prasy hydrauliczne

Prasy to maszyny, których głównym przeznaczeniem jest prasowanie. Na rynku występuje wiele rodzajów tych urządzeń, które mogą mieć także inne zastosowanie. Wykorzystywane są do pracy w narzędziowniach, warsztatach i zakładach przemysłowych.

Prasa hydrauliczna to maszyna do tłoczenia z blachy na zimno. Ma wiele zalet, np.: zachowuje stałą prędkość ruchu suwaka w czasie trwania procesu odkształcania, jej nacisk jest niezależny od położenia suwaka, ma regulację prędkości i nacisku suwaka (prędki ruch jałowy i powolny ruch roboczy suwaka), która pozwala na tworzenie odpowiednich warunków pracy, zapewnia bezpieczeństwo przed przeciążeniem prasy i ma łatwą regulację wielkości skoku suwaka.

Wadami tych maszyn są: wrażliwość na niesymetryczne obciążenie i konieczność utrzymania w tłoczni stałej temperatury – zależnie od gęstości oleju do temperatury.

Prasy tego typu, ze względu na przeznaczenie, można podzielić na prasy ogólnego przeznaczenia i specjalnego przeznaczenia (np. prasy do wyciskania, do tłoczenia gumą i do przeciągania).

Prasa hydrauliczna używana jest też do prasowania wypływowego. Stosowana jest również przy matrycowaniu, ale rzadko, ponieważ jej ruch suwaka jest dość powolny. 

Frezarki promieniowe

Frezarki promieniowe to są maszyny, które posiadają wrzeciennik ze skrętnym wrzecionem w jednej lub dwóch prostopadłych płaszczyznach. Taka budowa wrzeciennika sprawia, że wrzeciono można ustawiać w różnych pozycjach. Na końcu obrotowej – poziomej w płaszczyźnie – przesuwnej promieniowo belki, znajduje się wrzeciennik.

Nazwa frezarek promieniowych pochodzi od tych maszyn, w których wrzeciennik przemieszcza się w płaszczyźnie poziomej, podobnie, jak w wiertarkach promieniowych.

Obrabiarki te posiadają stół krzyżowy. Ma on przesuw wzdłuży i przesuw poprzeczny (z saniami). Posuw stołu roboczy, mechaniczny przesuwa się tylko w kierunku wzdłużnym, który podczas obróbki używany jest najczęściej. Posuw wspornika poprzeczny i pionowy są ręczne.

Wraz z tuleją wrzecionową, inaczej zwaną pinolą wysuwane jest z takiej frezarki wrzeciono. Wysuw ten może być ręczny lub mechaniczny. Wrzeciennik ma dużą rozpiętość prędkości obrotowych i nazywany jest szybkobieżnym. Dzięki temu może wykonywać zadania frezarskie, wytaczarskie, a także wiertarskie, np. wiercenie otworów o małych średnicach i gwintowanie otworów.

Podczas frezowania tuleją wrzecionową, zaciska się ją mocno zaciskiem, aby uniemożliwić jej przesuw osiowy.

Frezarki promieniowe to praktycznie frezarko-wiertarki wspornikowo-promieniowe, natomiast najczęściej używa się ich skróconej nazwy – frezarki promieniowe. Ich układ jest nietypowy, dlatego mówi się, że ich skrócona nazwa jest jednoznaczna.

Są frezarki uniwersalne, posiadające – w stosunku do masy – największą ze wszystkich frezarek przestrzeń obróbczą.

Niewątpliwą zaletą niektórych frezarek promieniowych jest to, że umożliwiają one, dzięki posiadaniu dwuskrętnego wrzeciennika, obróbkę powierzchni dowolnie usytuowanych w przestrzeni.