Archiwa tagu: Szlifierka

Szlifierka to maszyna stosowana w procesie końcowej obróbki powierzchni. Szlifierka wykonuje wygładzanie elementów metalowych za pomocą tarczy szlifierskiej obwodem lub czołem.

Skup szlifierek

Szlifierki to maszyny stosowane przy pracach obróbczych w dużych fabrykach, hutach, zakładach produkcyjnych, ale i mniejszych narzędziowniach i warsztatach. Nadają się zarówno do produkcji średnioseryjnej, jak i małoseryjnej oraz produkcji na wielką skalę – dlatego nieustannie rośnie zapotrzebowanie na takie obrabiarki i coraz więcej firm, komisów i giełd maszyn prowadzi sprzedaż i skup szlifierek.

Szlifierki stosowane są zwłaszcza do szlifowania przedmiotów z metali. Maszyny tego rodzaju przede wszystkich przydają się do szczegółowej obróbki wykańczającej. Większe narzędziownie, zajmujące się produkcją na większą skalę, zaopatrywane są w nowe maszyny. Narzędziownie i warsztaty trudniące się obróbką – mało- i średnioseryjną – zaopatrywane są w szlifierki używane, gdyż nabycie nowych, dużo droższych, nie byłoby dla nich opłacalne – stąd zaopatrują się często w takie maszyny w komisach i giełdach maszyn, które prowadzą sprzedaż i skup szlifierek.

Można by zadać w tym miejscu pytanie, jakie parametry techniczne charakteryzują szlifierkę do metalu? Szlifierki charakteryzują: powierzchnia stołu roboczego, posuw wzdłużny, posuw poprzeczny, największa średnica ściernicy, moc wrzeciona, pionowy ruch wrzeciona, czy stożek wewnętrzny głowicy.

Na czym polega praca szlifierek? Szlifierki obrabiają i polerują materiał przy użyciu różnego rodzaju narzędzi ściernych, ściernic szlifierskich, trzpieni, tarczy, talerzy, polerek, szczotek i specjalnych pędzli.

Szlifierka do narzędzi NUA 25

Szlifierka do narzędzi NUA 25

Można też wspomnieć o tym, że szlifierki zaopatrzone mogą być także w przyrządy specjalistyczne, umożliwiające tym obrabiarkom wykonywanie różnorakich zabiegów związanych z obróbką.

Szlifierka do narzędzi NUA 25

Szlifierka do narzędzi NUA 25

Co powinniśmy wiedzieć jeszcze o tych maszynach, decydując się na ich zakup? Na co zwrócić szczególną uwagę? Jaka szlifierka będzie dla nas najodpowiedniejsza? Zanim wybierzemy szlifierkę powinniśmy zastanowić się, która obrabiarka tego rodzaju będzie właściwa do wykonywania konkretnych zadań z zakresu szlifowania materiałów metalowych, będzie miała odpowiednie parametry, ale także będzie szybka i wydajna. O pomoc w dobraniu właściwej dla nas szlifierki możemy poprosić sprzedawców tych maszyn, czy specjalistów prowadzących giełdy i komisy maszyn, prowadzących sprzedaż i skup szlifierek.

Na zakończenie można stwierdzić, że popyt na szlifierki jest bardzo duży, dlatego że są to dokładne maszyny, które wyróżniają się dużą sztywnością budowy. To profesjonalne obrabiarki, stosowane przy produkcji małoseryjnej lub wielkoseryjnej.

Szlifierki obwiedniowe

Praca szlifierki obwiedniowej polega na odtaczaniu. Podczas odtaczania ściernice maszyny mogą być różnie ustawiane. Szlifierki obwiedniowe wykonują często w czasie pracy posuwisto-zwrotne ruchy stołu, do których dochodzi dzięki taśmom, które przymocowane są do rolki oraz stojaka. Niekiedy wykonywane są ruchy posuwisto-zwrotne stołu wzdłuż osi obrabianego koła.

Szlifierki obwiedniowe podczas pracy wykonują też ruchy obrotowe koła. Dochodzi do nich podczas obróbki zębów śrubowych. Koło wkręca się wówczas między ściernice, które usytuowane są ukośnie w stosunku do osi koła. Dzięki ukośnemu ustawieniu stojaka otrzymuje się skośne ustawienie ściernic. W przypadku, gdy nadany zostanie stojakowi ruch poprzeczny, uzyskuje się ruch wśrubowujący.

Szlifierka obwiedniowa do kół zębatych MC3

Szlifierka obwiedniowa do kół zębatych MC3

Szlifierki obwiedniowe budowane są jako maszyny o układzie poziomy i pionowym. Na takich poziomych maszynach zamocowuje się mniejsze koła, a na pionowych – większe koła.

Szlifierki obwiedniowe otrzymują ruchy poprzeczne od silnika. Podczas szlifowania zębów śrubowych stojak maszyny i belka z suportami przekręcają się.

Aby zapewnić utrzymanie dokładnej grubości zębów, takiej samej na całym szlifowanym kole używa się podczas pracy szlifierek obwiedniowych urządzenia do samonastawiania ściernic. Urządzenie to pozwala na bardzo dokładne szlifowanie zębów, dzięki możliwości samoczynnego nastawiania ściernic, gdy zaczynają się zużywać. Szlifierki obwiedniowe ostrzą ściernice za pomocą diamentu znajdującego się w oprawie ramienia, wychylanego dokoła prostopadłej do niego osi. Podczas ostrzenia wybieg dla diamentu stanowi wgłębienie, które znajduje się w tarczy ściernej szlifierki obwiedniowej.

Podczas szlifowania zębów kół stosuje się modyfikację zarysu – korekcję zarysu boku zębów. Zabieg ten ma na celu uzyskanie cichobieżnej pracy szlifierki obwiedniowej.

Niekiedy w czasie pracy kół dochodzi do obciążeń, które powodują uginanie się kół. To sprawia, że dochodzi do przyspieszeń lub opóźnień napędzanych mas.

Szlifierki obwiedniowe mogą być wyposażone w urządzenia korekcyjne do modyfikacji zarysu zęba. Ich praca polega na tym, że wrzeciono dosuwane jest do ściernic, kiedy u wierzchołka tarcze stykają się z zębem. Krzywka zostaje napędzana dzięki napędowi stołu. Działa ona dzięki układowi dźwigni i wpływa na wrzeciona ściernicy, przesuwając je ku szlifowanemu zębowi.

Praca urządzenia korekcyjnego szlifierki obwiedniowej, stosowanego do nadania beczkowatego kształtu zębom, związana jest z przesuwaniem wrzeciona – wraz z tarczami ściernymi – do siebie, w końcowym punkcie przesuwu stołu.

Szlifierki do otworów

Szlifierki do otworów wykorzystuje się do obróbki wewnętrznych powierzchni walcowych i stożkowych. Przy użyciu przyrządów ze specjalnego wyposażenia można też szlifować nimi powierzchnie czołowe, przy jednym zamocowaniu przedmiotu.

Szlifierki do otworów dzielą się na:

  1. Szlifierki zwykłe – które dzielą się, w zależności od rozwiązania posuwu, na:

– szlifierki ze wzdłużnie przesuwnym wrzeciennikiem przedmiotu (umieszczonym na stole),

– szlifierki ze wzdłużnie przesuwnym wrzeciennikiem ściernicy (umieszczonym na stole);

  1. Szlifierki bezkłowe – używane przy obróbce cienkościennych tulei i pierścieni.

  2. Szlifierki planetarne – używane przy obróbce otworów w dużych i ciężkich przedmiotach (wrzeciono ze ściernicą wykonuje tu wszystkie ruchy niezbędne do szlifowania);

Szlifierka do wałków i otworów OVERBECK ZETTO 20

Szlifierka do wałków i otworów OVERBECK ZETTO 20

W obrębie szlifierek zwykłych wyróżnia się szlifierki produkcyjne i szlifierki uniwersalne – sterowane ręcznie lub automatycznie.

Szlifierki produkcyjne stosowane są przy obróbce w automatycznym cyklu pracy, ustalonym w kolejności: dojście ściernicy, zdzieranie, obciąganie ściernicy z automatyczną kompensacją jej zużycia, wykańczanie i wycofanie ściernicy.

Automatyczny cykl pracy – w zależności od wymiaru i kształtu szlifowanego otworu – może być sterowany: mikrołącznikami współdziałającymi z krzywkami mechanizmu dosuwu, z urządzeniem sprawdzianowym i pomiarowym dwupunktowym.

Szybkości stołu zmieniają się podczas trwania cyklu z szybkości dojścia na szybkość zdzierania, obciągania i wykańczania. Do zdzierania i wykańczania osobno nastawiana jest wielkość dosuwu ściernicy. Automatyczna kompensacja zużycia ściernicy odbywa się w cyklu.

Szlifierki bezkłowe to obrabiarki, które najczęściej pracują w cyklu automatycznym. Stosowane są do szlifowania pierścieni łożysk tocznych, tulei i rolek łańcuchowych. Maszyny te przeznaczone są głównie do szlifowania przedmiotów cienkościennych – nie mogą być mocowane w uchwycie, ponieważ nacisk szczęk mógłby je odkształcić.

Bazą dla wykonania przez nie otworów są średnice zewnętrzne, które muszą być wcześniej dokładnie obrobione. Wrzeciennik przedmiotu składa się w nich z: tarczy prowadzącej (napędza ona przedmiot z bezstopniowo regulowaną prędkością obrotową), podtrzymki – niezbędnej do podparcia przedmiotu (przy przedmiotach o niewielkiej średnicy, do których nie mieszczą się rolki podtrzymujące) i rolki dociskowej, która podpiera przedmiot, dociska go do tarczy prowadzącej.

Na szlifierkach bezkłowych można też szlifować otwory stożkowe. Umożliwia to skręcenie osi rolki podtrzymującej lub podtrzymki, osi rolki dociskowej i tarczy prowadzącej do osi ściernicy roboczej, o kąt, który jest równy kątowi wierzchołka stożka.

Szlifierki planetarne szlifują duże otwory w korpusach ciężkich i otwory w przedmiotach, których nie można zamocować w uchwytach samocentrujących.

W maszynach tych przedmiot mocowany jest na nieruchomym stole. Wszystkie ruchy, które są niezbędne do szlifowania otworu wykonuje wrzeciono ściernicy. Ściernica wykonuje ruch obrotowy główny, ruch posuwowy po obwodzie koła (nazywany ruchem planetarnym), ruch postępowo-zwrotny ściernicy (wzdłuż otworu) i ruch dosuwowy (po promieniu szlifowanego otworu). Szlifierki planetarne posiadają poziomą lub pionową oś wrzeciona.

Maszyny pionowe tego typu mają uniwersalne zastosowanie. Szlifują otwory, obrabiają płaszczyzny pionowe i zewnętrzne powierzchnie walcowe przedmiotów nieobrotowych.

Szlifierki współrzędnościowe to maszyny zbliżone pod względem wykonywanych ruchów kinematycznych do szlifierek planetarnych. Zasadniczą cechą różnicującą te obrabiarki jest ich wielkość (szlifierki współrzędnościowe są mniejsze) i sposób wykonania obróbki (maszyny współrzędnościowe są precyzyjniejsze).

Urządzenia te przeznaczone są do obróbki bardzo dokładnie rozstawionych otworów, do szlifowania których niezbędna jest niewielka chropowatość powierzchni i mała tolerancja wymiarów.

Maszyny te mają konstrukcję bramową dwukolumnową. Charakteryzują się bardzo dokładnie określonymi względnymi przesunięciami stołu i osiami wrzeciona, w stosunku do prostokątnego układu współrzędnych. Za pomocą precyzyjnych optycznych urządzeń pomiarowych określane są w tych szlifierkach kolejne położenia stołu i osi wrzeciona. Ściernica ma tu ruch obiegowy, tzw. planetarny (oprócz ruchu roboczego), wokół osi szlifowanego otworu i ruch postępowo-zwrotny, wzdłuż osi tworzącej otwór. Stół i przedmiot podczas wykonywanego zadania obróbczego są nieruchome.

Przy użyciu odpowiedniego wrzeciennika ściernicy można też szlifować na szlifierkach współrzędnościowych różne płaszczyzny i kanałki.

Szlifierki uniwersalne to obrabiarki, które posiadają urządzenie do planowania, umożliwiające zabielanie czołowej powierzchni szlifowanego przedmiotu – bez konieczności zmiany jego zmocowania. Maszyny te mają szeroki zakres bezstopniowej regulacji prędkości obrotowych wrzeciona przedmiotu i prędkości przesuwu stołu. Posiadają też szybkoobrotowe wrzeciona ściernicy, które pozwalają na ekonomiczne użytkowanie tych szlifierek w produkcji jednostkowej i małoseryjnej.

Szlifierki uniwersalne mają na mostku podstawy korpusu, po lewej stronie, wrzeciennik. Może on być skręcany w poziomej płaszczyźnie podczas szlifowania stożkowych otworów. 

Na precyzyjnych tocznych łożyskach wrzecionowych pracuje wrzeciono przedmiotu, które jest napędzane przez silnik prądu stałego bezstopniową regulacją prędkości obrotowej.

W sytuacji, gdy stół osiągnie prawie skrajne położenie, wrzeciono przedmiotu zostaje zatrzymane. Stół przesuwa się po ślizgowych prowadnicach korpusu podstawy. Stół można przesuwać ręcznie i hydraulicznie – o bezstopniowej regulacji prędkości. Jego prędkości do szlifowania i obciągania ściernicy ustawiane są oddzielnymi pokrętłami.

Szlifierki uniwersalne do otworów mają zamocowany na stole wrzeciennik ściernicy, posiadający suport, który – dzięki przekładni z płaskim pasem – otrzymuje napęd od silnika elektrycznego. 

Szlifierki do płaszczyzn

Szlifierki do płaszczyzn to maszyny, które są bardzo często wykorzystywane w procesie produkcji. Podczas szlifowania na nich przedmiot nagrzewa się z jednej strony. Im głębiej się go szlifuje, tym bardziej się on nagrzewa. Powoduje to często jego skrzywienie. W takiej sytuacji lepsza jest metoda chłodnego szlifowania, które można uzyskać dzięki wykorzystaniu specjalnych ściernic i odpowiednich warunków szlifowania.

Wiele szlifierek do płaszczyzn przystosowanych jest do pracy, podczas której wykorzystuje się duże prędkości stołu i duże posuwy poprzeczne. Obrabiarki te cechują się dużą wydajnością szlifowania, nawet mino niedużych głębokości.

Szlifierki do płaszczyzn mogą posiadać stół prostokątny. Prędkość przedmiotu obrabianego na nich otrzymuje się z prostoliniowego, postępowo-zwrotnego ruchu stołu lub suportu.

Szlifierki do płaszczyzn mogą też mieć stół obrotowy. Prędkość szlifowanego na nich przedmiotu jest wtedy zmienna, uzależniona od odległości osi obrotu stołu i od obrotowej prędkości stołu.

 

Szlifierka do płaszczyzn JOTES SPD 40

Szlifierka do płaszczyzn JOTES SPD 40

Wśród szlifierek ze stołem prostokątnym wyróżnia się szlifierki obwodowe. Maszyny te, jak już sama nazwa wskazuje szlifują obwodem ściernicy. Uzyskują one dobrą chropowatość i płaskość szlifowanych powierzchni, dzięki małej powierzchni styku ściernicy z przedmiotem i nieznacznego nagrzewania się powierzchni przedmiotu. Od dokładności wyważenia zespołu wrzecionowego zależy błąd falistości obrabianej powierzchni. Dlatego zespół ten musi być wyważony dynamicznie. Ruch dosuwowy w tych szlifierkach wykonywany jest przez wrzeciennik, natomiast posuw poprzeczny wykonuje wrzeciennik lub (rzadziej) stół.

Obrabiarki te, dzięki swojej uniwersalności stosowane są w narzędziowniach przy produkcji seryjnej lub jednostkowej i specjalnej. Przedmioty obrabiane na tych szlifierkach mogą być zamocowane na ich stole bezpośrednio albo na płaskim stole elektromagnetycznym (w pryzmach szlifierskich i pryzmatycznych kostkach), za pomocą specjalnego wyposażenia.

Inny rodzaj, szlifierki czołowe z prostokątnym stołem to obrabiarki budowane dla większej wydajności szlifowania. Są to maszyny, które szlifują czołem ściernicy. Mają stół prostokątny, który przesuwa się ruchem postępowo-zwrotnym. Wyposażone są we wrzecienniki o pionowej lub poziomej osi wrzeciona.

Szlifierki tego typu z pionową osią wrzeciona to najczęściej maszyny ze wzdłużnym posuwem stołu i ściernicą, która obejmuje całą szerokość stołu. Szlifierki ze wzdłużnym przesuwem wrzeciennika wykorzystywane są do szlifowania przedmiotów wysokich i ciężkich. Przeznaczony do obróbki przedmiot mocuje się w nich na płycie, która tworzy wraz z łożem jedną całość.

Maszyny te nie mają posuwu poprzecznego. Podczas szlifowania nimi wydziela się duża ilość ciepła. Dzieje się tak dlatego, że duża jest powierzchnia styku ściernicy z przedmiotem i duża moc silnika. Dlatego konieczne jest w takiej sytuacji obfite chłodzenie, które polega na tym, że pod ściernicę – często przez otwór we wrzecionie – doprowadzane jest chłodziwo (w dużych ilościach). Ciecz odrzucana jest na zewnątrz. Dlatego też szlifierki te mają szczelne osłony chłodziwa.

Szlifierki ze stołem obrotowym wykorzystywane są często w produkcji wielkoseryjnej, ponieważ umożliwiają nieprzerwaną pracę, co ułatwia automatyzację. Maszyny tego typu o małych wymiarach mogą – dzięki obrotowemu stołowi – szlifować duże przedmioty lub kilka małych jednocześnie.

Stół tych obrabiarek ma zmienną prędkość posuwu przedmiotów, co może być uznane za wadę tych urządzeń, ponieważ warunki skrawania przy zmiennej prędkości posuwu też się zmieniają. Utrudnia to utrzymanie wymaganego wymiaru i gładkości szlifowanych przedmiotów.

Szlifierki obwodowe to obrabiarki, które skrawają obwodem ściernicy. Mają one ściernicę o mniejszej szerokości promienia stołu obrotowego. Stół ma też ruch postępowy (oprócz ruchu obrotowego), żeby umożliwić szlifowanie na całej jego powierzchni.

Szlifierki czołowe są często stosowane przy produkcji wielkoseryjnej, ponieważ cechuje je bardzo duża wydajność. Mają one możliwość zastosowania pełnej automatyzacji. Podczas jednego obrotu stołu można zaplanować całą obróbkę, dzięki umieszczeniu na obwodzie maszyny stołu z kilkoma wrzeciennikami.

Niektóre z tych szlifierek mają stół magnetyczny, który – dzięki wyłączonemu z pola magnetycznego wycinkowi stołu – umożliwia zakładanie i zdejmowanie przedmiotów, bez przerywania procesu szlifowania. Maszyny te mogą też posiadać stół, który ma tylko ruch obrotowy albo ruch obrotowy i prostoliniowy, który ułatwia zakładanie i zdejmowanie przedmiotów.

Szlifierki do prowadnic to obrabiarki ciężkie jedno- lub dwustojakowe. Mają najczęściej po kilka wrzecion. Skrawają często czołem niedużych ściernic garnkowych lub obwodem ściernic tarczowych.

Maszyny te są bardzo dokładne, ponieważ obróbka wszystkich powierzchni prowadnic odbywa się przy jednym zamocowaniu.

Podczas szlifowania na tych urządzeniach może być równocześnie zaangażowanych do pracy kilka wrzecienników.

Jednostojakowe szlifierki do prowadnic mają podpartą belkę suportową we wsporniku, ze względu na jej duży wysięg. Szlifierki do prowadnic z przesuwnym stołem wykorzystywane są najczęściej do szlifowania krótkich stołów. Do szlifowania długich prowadnic stosuje się szlifierki, które na belce suportowej mają zamontowany stojak z wrzeciennikiem, wykonujący posuw wzdłużny.