Wtryskarki są to urządzenia, które zajmują się tzw. prasowaniem wtryskowym. Prasowanie wtryskowe polega na uplastycznieniu surowca w cylindrze maszyny oraz na gwałtownym wydobyciu poddanego uplastycznieniu tworzywa do formy, która nadaje mu kształt.
Zespolone tworzywo zmienia się w formie wtryskarki w materiał o zadanym kształcie. Tworzywo, znajdujące się w cylindrze maszyny zostaje uplastycznione.
Końcowa faza procesu określana jest mianem zestalenia.
Zestalenie może przebiegać w różnoraki sposób, odpowiedni do własności tworzyw. Aby materiał zestalił się z tworzywem termoplastycznym jego temperatura musi być niższa względem temperatury mięknienia.
Przy tworzywach termoutwardzalnych z kolei temperatura materiału musi być wyższa niż temperatura cylindra wtryskowego.
Prasowanie na wtryskarkach występuje na wtryskarkach tłokowych albo na wtryskarkach ślimakowych.
Wtryskarki tłokowe składają się z cylindra, tłoku, torpedy, leja zasypowego, formy wtryskowej oraz grzejnika elektrycznego.
Urządzenie tego typu składa się z cylindra, ślimaka, stożka ślimaka, leja zasypowego, przestrzeni roboczej, formy, a także z grzejnika elektrycznego.
Praca takie wtryskarki polega na tym, że za pomocą przesuwającego się tłoka do leja zasypowego podaje się tworzywo, w stronę dyszy wtryskowej. Materiał zostaje uplastyczniony dzięki grzejnikom, które umieszczone są wzdłuż cylindra. Tłok, dzięki przemieszczaniu się do przodu materiału przekazuje ciśnienie, a następnie wypycha jego część do formy wtryskowej. Spore straty ciśnienia, bo około 50 % ciśnienia na długości cylindra, wywołuje przekazywanie ciśnienia, dzięki warstwie nie uplastycznionego tworzywa. Aby materiał ten był równo ogrzany w cylindrze takiej maszyny umieszcza się rozdzielacz masy tworzywa, nazywany torpedą.
Niekiedy dzieje się tak, że warstwy umieszczone dalej od ścianek ogrzewanego cylindra, są mniej ogrzewane. Oddziałuje to ujemnie na cały proces, bo materiał taki ogrzany nierównomiernie sprawia pojawienie się naprężeń wewnętrznych w wytworzonym wyrobie. Dlatego często używane są do wykonania podobnych zabiegów wtryskarki ślimakowe.
Praca tych urządzeń polega na tym, że materiał uplastyczniane przesuwa się przez obracający się ślimak do cylindra i w taki sposób zostaje uplastyczniony. Nagromadzony w przedniej części wtryskarki materiał naciska na powierzchnię ślimaka i doprowadza do jego stopniowego cofania się.
W sytuacji, gdy dochodzi do uplastyczniania oraz sprężania tworzywa dysza jest zamknięta. Dzięki temu tworzywo nie wypływa.
Podczas wtryskiwania tworzywa, w czasie nacisku ślimaka na powierzchnię czołową uplastycznionego tworzywa – zwrotny zawór nie umożliwia na cofanie się tworzywa przez kanał ślimaka.
Różnica pomiędzy pracą wtryskarek tłokowych, a pracą wtryskarek ślimakowych polega na tym, że urządzenia takie w różny sposób doprowadzają do uplastyczniania, w inny sposób też przekazują ciśnienie. W ślimakowych wtryskarkach obracający się ślimak przyczynia się do mieszania tworzywa oraz sprawia jego równomierne ogrzewanie. Następne porcje uplastycznionego tworzywa wyciska się czołem ślimaka z cylindra, a nie dzięki warstwie jeszcze nie uplastycznionego tworzywa.
Dlatego straty ciśnienia, powodujące w cylindrze, w wyniku oporów przepływu tworzywa są nieduże, wynoszą jedynie 5-10%.